Bakım parası ile geçinen Hülya Alan ise duyamadığı için konuşamayan oğlunun “Anne” diyeceği günün hayalini yaşıyor. 

Beycuma beldesi Çamlık Mahallesi’nde yaşayan 39 yaşındaki Hülya Alan, eşinden ayrılmasının ardından iki çocuğuyla geçim mücadelesi veriyor. Bir dakika arayla ikiz çocukları Bahar ve Bayram’ı dünyaya getiren Hülya Alan, oğlunun duymadığını öğrenince büyük üzüntü yaşadı.

Oğlunun doğum sırasında duyma problemiyle hayata geldiğini anlatan Hülya Alan, ameliyatı için 50 bin lira istendiğini söyledi. Devlet yetkililerine seslenen gözü yaşlı anne, uzanacak yardım elini bekliyor.

En büyük destekçisi ikizi

Kardeşi Bayram’ın her ihtiyacında yanında olan Bahar Alan ise kardeşinin derslerinde yardımcı oluyor. Kardeşiyle oyun oynayan, yemeğini yemesinde yardımcı olan Bahar Alan, “Derslerine ben yardım ediyorum. Yemek yemesine ben yardım ediyorum. Her şeyine ben yardım ediyorum. Öğretmenini seviyor. İşaret diliyle anlaşıyoruz. Bana ihtiyacı olan şeyi söylüyor ben de yapıyorum. Bayram büyüyünce polis olmak istiyor. Kardeşimin bana en çok ‘abla, seni seviyorum’ demesini isterdim” diye konuştu.

“Çocuklarım benim geleceğim”

Oğlunun ameliyatla duyabileceğinin söylenmesi üzerine hastane hastane dolaşan Hülya Alan, 800 ila bin lira arasında aldığı bakım parasıyla çocuklarının geçimini sağlıyor.

Ameliyat için istenen 50 bin lirayı karşılayacak maddi gücünün olmadığını ifade eden Hülya Alan, şöyle devam etti:
“İkiz iki çocuğum var. Eşimden ayrıyım. Çocuğum Bayram duymuyor. Çok çabaladım ama Hacettepe’ye gittim, Gazi Hastanesi’ne gittim. Ameliyat için benden 50 bin lira para istediler. Ama benim gücüm yetmedi. Aldığım bakım parası ile çocuklarımın geçimini sağlıyorum. Eşim ile ayrıldık. Oğlumun konuşmasını istiyorum. Bayram’ın duymadığını 3 yaşında anladım. Ameliyat yaptırdım, kulaklarına tüp taktırdım. Duyar diye umut ettim ama duymadı. Hastaneye götürdüm. Cihaz önerdiler. Cihaz taktırdık o da olmadı. Yalnız benden 50 bin lira ameliyat parası verirsem oğlumun duyabileceğini ve konuşabileceğini söylediler. O yüzden sesimi duyurmak istiyorum. Oğlumla ikizi olan kızım ilgileniyor. En çok da öğretmeni ilgileniyor. Öğretmeninden çok destek aldı. Ben okuluna devam etmesini istiyorum. Bunlar benim geleceğim. Kızımda bir problem yok. Oğlum çok akıllı. Ama duyma problemi var. Bana ‘anne’ diyemiyor. Bunlar 7 aylık doğdular. Ben en çok Bayram’ın ‘anne’ demesini istiyorum. Ben bakım parasıyla geçinen bir insanım. Devlet bakıyor bana. Başbakan’a sesleniyorum. Benim çocuğumu iyi etsinler başka bir şey istemiyorum. Kız kardeşi ilgileniyor oğlumla hep. Dersleriyle, yemeğiyle hep o ilgileniyor. Her şeyine kız kardeşi ilgileniyor. Bir tek bana ‘anne’ desin.”