Bakanlık kayıtlarının hiçbirinde babasının şehit olduğuna dair raporun bulunmadığını belirten Can, Ankara Genelkurmay Başkanlığı Kara Kuvvetleri Komutanlığı'ndan babasının şehit olduğuna dair kanıt olarak şehit personel bilgi formunu aldı ancak bilgisayar üzerinde herhangi bir veri bulunmadığı için babasının şehit olduğunu yine ispatlayamadı.
“BİLGİSAYAR ÜZERİNDE BELGE YOK”
Henüz 3 yaşındayken babasının Kıbrıs’ta şehit olduğunu ve onu hiç görmediğini söyleyen şehit çocuğu Cafer Can, yaşadığı şoku şu sözlerle anlattı: “Bir arkadaşımın ‘şehit ailelerine bakanlıklar aracılığıyla iş veriyorlar’ demesi üzerine Bakanlığa gittim. ‘Şehit çocuğuyum, şehit ailelerinin yararlandığı haklardan yararlanmak istiyorum’ dedim. Bilgisayardan bakıp ‘sen şehit çocuğu değilsin’ dediler. 'SGK kayıtlarına bakın' dediler. Oraya da gittim orada da ‘yok’ dediler. Ardından Ankara Polatlı’daki Genelkurmay Başkanlığı Kara Kuvvetleri Komutanlığı'ndan personel şehit formu aldım. Aldığım kağıdı tekrar Bakanlığa götürdüm.
Baktılar, ‘babanız şehit olarak gözükmüyor’ dediler. Babam şehit olarak gözükmüyor. Ben bunu kime sorayım? Benim babam vatan için Kıbrıs’a gittiyse orada da şehit olduysa benim babam nerede? 2-3 defa Kıbrıs’taki mezarına da gittim. Yardımdan da değil benim babamın şehit olduğunu bilmem lazım. Hesabını kime soracağım? Polatlı’dan kağıt aldım ama bilgisayardan almadım. Arşivden çıkarttılar. Bilgisayar üzerinde hiçbir şekilde babamın şehit olduğuna dair belge yok. Şehit değilse nerede bu adam?”
“O MEZARDAKİ BENİM BABAM MI?”
Kardeşiyle birlikte 18 yaşına kadar devletten maaş aldıklarını ifade eden Can sözlerini şöyle sürdürdü: “18 sene devlet bize baktı. Babama niye şehit diye yazmıyorlar? Devletin bilgisayarında dosyalarında neden adı yok? O mezardaki babam mı yoksa başka biri mi? Ben kimin mezarına gittim, kimin mezarını ziyaret ediyoruz? Ya da DNA yapsınlar. Şehit olduğuna dair kanıt istiyorum. Evrağım var bu evrakla nereye gideceğim onu istiyorum. 43 yaşına kadar şehit çocuğu olduğumu biliyordum ama şimdi şehit çocuğu değilim. Normal bir vatandaş olduk. Şimdiye kadar babasız büyüdüm, babamı görmedim.”
