İDLİB (AA) - Beşşar Esed rejiminin oğullarını alıkoyduğu dede ve babaanne, sığınmacı kampında annelerinin de terk ettiği üç kardeşe anne ve babalık yapmaya çalışıyor.

Suriye'nin orta kesimlerdeki Hama ilinin Celeme köyünde Esed rejimi, Firyal, Abdülkerim ve Abdülhadi'nin babalarını 6 yıl önce sebepsiz yere tutukladı.

6 yıldır babalarından haber alamayan çocuklar, annelerinin de kendilerini terk etmesi sonucu dedelerine sığındı.

Babalarının hasretiyle imkansızlıklar içinde büyüyorlar

Hatay'ın karşısındaki Suriye topraklarında yer alan Atme kamplar bölgesinde yaşamaya başlayan çocuklar, babalarının hasretiyle imkansızlıklar içinde büyüyor.

Yanına sığındıkları dedelerinin de kalp, şeker ve tansiyon hastası olması nedeniyle ailenin geçimini, tarlalarda ağaçtan düşen zeytin tanelerini toplayarak satan 60 yaşındaki babaanneleri üstleniyor.

10, 9 ve 6 yaşındaki üç kardeş, dedesi ve babaannesinin, kurduğu derme çatma çadırlarında kışın gelmesiyle daha da zor günler geçiriyor.

Çocukların günlük yemeklerini ve ilaçlarını borç alarak temin etmeye çalışan dede, komşu, dost ve akrabalarından aldığı borçları, bir kağıt parçasında kayıt altına alıyor.

"Soba alacak paramız yok"

Dede Abdülkerim İbrahim AA muhabirine not aldığı kağıdı göstererek borçlarını ödemek istediğini söyledi.

Bugün yiyecek bir şeyler bulduklarını ve karınlarının doyurduklarını ifade eden 63 yaşındaki İbrahim, "Biz bugün yedik. Yarın Allah’ın takdiridir. Biz yarını düşünmeyiz. Allah rızkı gönderendir. Ne soba ne mazot vardır. Ben kendimi yorganla ısıtırım ama bu çocuklar nasıl yapacak? Vallahi soba alacak paramız yok." şeklinde konuştu.

Annelerinin yerini doldurmaya çalıştığını anlatan babaanneleri Meryem Muhammed de "Kucağımda uyurlar. Sırtıma tırmanırlar. Onlar ne isterse elimden geldiği kadar temin etmeye çalışırım." dedi.

"Onların ellerinin harama uzanmaması için çalışıyorum"

60 yaşındaki Meryem, şunları anlattı:

"Torunlarımın geçimini ağaçların dibinden zeytin tanelerini toplayıp satarak sağlıyorum. Bunun için 6 dağı yürüyerek aşıyorum. Onların ellerinin harama uzanmaması ve kimseye muhtaç olmamaları için hep çalıştım, çalışıyorum. Şimdi evde bir lira dahi para yok. Bugün sabah kamp müdürüne gittim. İki bin Suriye Lirası (23 TL ) borç aldım. Ekmeğimizi aldık. Dilenci değilim. Ben dilenmeye alışmış biri değilim. Kimseden dilenmem. Ağaç diplerindeki zeytinleri toplamak için de kimi izin verir, kimi reddeder."

9 yaşındaki Abdülkerim de hayattan "Mutluluk, güvenlik ve ferahlık temenni ediyorum. Babamı ve dedemi seviyorum. Hayatımda sadece babam eksik." dedi.