6 Şubat 2023 tarihinde Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesinde 7,7 büyüklüğünde ve Elbistan ilçesinde 7,6 büyüklüğünde gerçekleşen depremler on bir ilde (Adana, Adıyaman, Diyarbakır, Gaziantep, Hatay, Kahramanmaraş, Kilis, Malatya, Osmaniye, Şanlıurfa ve Elâzığ) yıkım yarattı. 20 Şubat’ta Hatay’da meydana gelen 6,4 büyüklüğündeki deprem de dahil olmak üzere yaşanan artçı sarsıntılar yıkımı daha da artırdı. Bu rapor Türkiye İşçi Partisi’nin farklı birimleri tarafından tarihe not düşmek, sorumlularla hesaplaşmak ve bundan sonra yapılması gerekenlere dair bir perspektif sunmak maksadıyla kaleme alındı. Rapor üç bölümden oluşuyor. Giriş niteliğindeki bir değerlendirmenin ardından gelen birinci bölümde deprem anında ve sonrasında yaşananlar ele alınacak. İkinci bölümde depremin öncesine, yani AKP’nin deprem hazırlığına odaklanılacak. Üçüncü ve son bölümde ise TİP’in depremlerin ardından yürüttüğü faaliyetlerin ve yapılması gerekenlere ilişkin önerilerinin bir özeti sunulacak. Depremde ve deprem sonrasında yaşananları inceleyen birinci bölüm deprem ve hemen sonrasına dair kısa bir günceyle başlıyor ve depreme ilk müdahalede yaşanan eksik ve yanlışların bir çetelesiyle devam ediyor. Bölümün üçüncü alt başlığı deprem sonrası AKP’nin yasak ve baskı politikalarını özetlerken, dördüncü alt başlık depremzede sığınmacılara yönelik ayrımcılığın izini sürüyor. Bölümün beşinci ve son alt başlığı ise “OHAL gerekli miydi” sorusunun cevabını arıyor. Raporun ikinci bölümünde AKP’nin deprem hazırlığı inceleniyor. Bu bölümde evvela AKP’nin kentsel dönüşüm politikasının bir şeceresi çıkartılıyor. Ardından depremde yıkılan konutların müteahhitlerine dair bir kesit sunuluyor ve bunların AKP ile yakın ilişkileri gözler önüne seriliyor. Dördüncü alt başlıkta AKP’nin “il afet risk azaltma” ve “acil durum” planları incelenerek depremlerde 4 Türkiye İşçi Partisi Deprem (Suçları) Raporu tecrübe ettiğimiz zafiyetin arkasındaki hazırlıksızlık ortaya konuyor. Beşinci alt başlıkta ise AKP’nin deprem politikalarının yasal çerçevesi ele alınıyor. Raporun üçüncü ve son bölümü TİP’in depremlere ilişkin ne yaptığı ve ne önerdiğine dair bir derleme sunuyor. Bu bölüm önce TİP’in deprem sonrasında yürüttüğü faaliyetleri özetliyor. Partinin ördüğü dayanışma faaliyeti, Kızılay protestosu ve meclis faaliyeti ortaya konuyor. Ardından TİP’in depreme ilişkin yapılması gerekenlere dair önerilerini bir araya getiriyor. Raporda on dört kutu yazı bulunuyor. Konunun uzmanı isimlerin kaleme aldığı bu yazılar, içinde yer aldıkları bölümleri zenginleştiriyor ve farklı perspektifler sunuyor.