Bir varmış bir yokmuş. Oldukça heybetli, güçlü, ormanın kıralı olan bir aslan, kendi sürüsüne kızıp
yanındaki aslan kardeşlerini birbir uzaklaştırmış. Nedeni ise onu sürekli ikaz eden, uyaran yeri gelince
eleştiren birileri olduğu içinmiş. Ve avladığı avlarını hep sürüdeki eş dostlarıyla paylaştığı içinmiş. Hem
avlanmayan hem de ona nasıl avlanacağını söyleyip duran yaşlı tecrübeli aslanlardan fazlasıyla sıkılmış.
Onun bu özverisi sürüde ona karşı diğer aslanlar tarafından fazlasıyla itibar görse de , genç aslan
düşüncesinde kararlıymış. Bir gün gizlice yola koyulmuş. Yolda bir çakal, bir sansar birde, tilkiyle arkadaş
olmuş. Zamanla onlara o kadar çok güvenmiş ki, onlar varken bana hiç bişey olmaz düşüncesine kapılmış.
Yine avını kendi yakalıyormuş, ama en azından yeni arkadaşları onu öve öve bitiremiyorlarmış. Bu da aslan
kardeşimize yetiyor gönlü hoşnut oluyormuş.
Bedavaya yorulmadan sadece aslanın arkasından gezerek karnını doyuran bu üç hayvan hayatlarından
gayet memnunmuş. Öyle ki onun adını kullanıp zamanla ormanı bile haraca bağlamışlar. Zaman böyle akıp
geçmiş. Aslan kardeşimize ihtiyarlık çatmış beli bükülmüş.
Bir gün aslan çok hastalanmış, demiş ki dostlarına ben bugün çok hastayım şu antilobu yakalayın da
beraber yiyelim dostlarım. Bu beleşçi tayfa türlü türlü bahaneler üretip aslana yine de senin gibi güçlü bir
hayvanın bunu yakalaması gerektiğini söyleyip aradan sıyrılmaya çalışmışlar. Aslan yine bu son övgüye de
kanıp son gücüyle zorla da olsa bu antilobu yakalayıp yemişler. Bu günün gecesinde bu üç beleşçi arkadaş
kendi aralarında konuşmuş.
Ya bizim aslan artık yaşlandı. Eğer bu gece sessizce yanından ayrılmasak bundan sonra tüm bu işleri bize
yaptıracak. Ve yapmasak bize zarar bile verir.
O gece gizlice aslanı terk edip kayıplara karışmışlar. Aslan uyandığında güvendiği dostlarının onu terk
ettiğini anlamış. Hastalığına bide bu ihanet eklenince daha da halsiz düşmüş. Kendince söylenip durmuş.
Ben kendi özümü bırakıp yıllarımı bunlarla yolculuk ederek heba ettim. Tabi çakal durur mu demiş ki kendi
çakal dostlarına sizin tekrar güveninizi kazanmak için size bir şey söyleyeceğim. Şu tepenin ardında hasta
yaşlı bir aslan var. Çok basit bir av sizin için. Zavallı aslan bir kez daha yıkılmış, yıllarca beslediği bir çakal
tarafından parçalanmış.
Yol arkadaşlığı hiç bir şeye benzemez. Yolda bulduklarını, yola çıktıklarına tercih edersen, belki daha fazla
seni övebilirler ama bir bocaladığında, ilk hançeri onlardan yersin. Büyük hedeflere ucuz düşünceli
insanlarla ulaşamazsın. Allah bizlere aynı ruha sahip dava için ölümün ötesini düşünmeden geçebilecek
dostlar nasip etsin. Yanına vardığımızda huzur bulabileceğimiz, derdimizle dertlenecek dostlar nasip etsin.
Amin...