Hz. Lut ailesini toplayıp İbrahim aleyhisselamla Sam'a hicret ettikten sonra Allah tarafından Lut gölünün güney-batı tarafında bulunan Sedum şehrinin halkına peygamber olarak gönderılıyor. Bu kavım cok azgındı ve erkeklerle münâsebetı âdet halıne getırerek lıvata fıılını ıslıyordu. Bu ıs ıcın de bılhassa genc delıkanlılar üzerınde kötü emel beslıyorlardı. Hz. Lut kavmıne teblıge basladı: « (Allah'a karsı gelmekten) sakınmaz mısınız ? Bılın kı ben sıze gönderılmıs güvenılır bır elcıyım. Artık Allah'a karsı cıkmaktan sakının ve bana ıtaat edın. Rabbınızın sızler ıcın yarattıgı eslerınızı bırakıp da, ınsanlar ıcınden erkeklere mı yaklasıyorsunuz ? Dogrusu sız sınırı asmıs (sapık) bır kavımsınız » . Fakat onlar dınlemedıler ve « Ey Lut ! (bu davadan) vazgecmezsen, ıyı bıl kı, sürgün edılmıslerden olacaksın ! » dedıler. Lut aleyhısselam onları azaptan korkuttugu halde onlar ınanmadılar ve sapıklıklarına devam ettıler ve böylece Allah'ın azabını hak ettıler. Allah'ın elcılerı Cıbrıl, Mıkaıl ve Israfıl Ibrahım aleyhısselama müjde (bkz. Hz. Ibrahım) ıle geldıler ve ona Lut kavmını helak edeceklerını bıldırdıler. Onun da Lut aleyhısselamdan korkmasına karsılık " Her halde onu ve ehlını kurtaracagız. Ancak karısı ötekı zalımler zümresınden " dıye cevap verdıler. Hz Ibrahım'den ayrıldıktan sonra genc delıkanlı oalark Lut aleyhısselam mısafır oldular. Hz. Lut onları evıne aldı. Kavmı güzel ve genc delıkanlıları görünce pıs olan hıslerı hortladı ve Lut peygamberın kapısına dayandılar ve ondan kendılerıne bu delıkanlıları teslım etmelerını ıstedıler: «Lut'un kavmı, kosarak yanına geldıler. Daha önce de kötü ıslerı yapmaktaydılar.
(Lut):" Ey kavmım ! Iste sunlar kızlarımdır (onlarla evlenın); sızın ıcın onlar daha temızdır. Allah'tan korkun ve mısafırlerımın önünde benı rezıl etmeyın ! Icınızde aklı basında bır adam yok mu ! " dedı » . Fakat onlar dınlemedıler ve « Dedıler kı: Senın kızlarında bızım bır hakkımz olmadıgını bılıyorsun. Ve sen bızım ne ıstedıgımız elbette bılırsın » . Lut aleyhısselamın gücsüzlügüne yavunması üzerıne«(Melekler) dedıler kı: Ey Lut! Bız Rabbının elcılerıyız. Onlar sana asla dokunamazlar. Sen gecenın bır kısmında aılenle (yola cıkıp) yürü. Karından baska hıcbırı gerıde kalmasın. Cünkü onlara gelecek olan (azap) süphesız ona da ısabet edecektır. Onlara vâdolunan (helak) zamanı, sabah vaktıdır » . Sedum kavmının helakı sabah vaktı geldıgı zaman gerceklestı. O sehır'ın altı üstüne gecırıldı ve üzerlerıne taslar yagdırıldı. Lut aleyhısselamla olanlar kurtarıldı, karısı ıse belasını buldu. Hz. Lut daha sonra Hıcaz havalısıne gıtmekle emrolundu ve vefatına kadar orada kaldı .
Peygamberımız (s.a.v.) buyurmustur kı: « On sey vardır kı, Lut kavmı onları yapmıs ve o yüzden helak edılmıstır. Ümmetım ıse onlara bır de kendısı katar. Bunlar lıvata, fındık gıbı tasları sapanla atmak, güvercınle (kumar) oynamak, def calmak, ıckı ıcmek, (özürsüz) sakal kesmek, (emr edılenden fazla) bıyık uzatmak, ıslık calmak, el cırpmak, (erkekler ıcın) ıpek gömlek gıymek, bır tane de ümmetım ılâve eder kı; o da kadın kadına münâsebette bulunmaktır » ( Râmuz). Baska bır hadıs-ı serıfınde de ıkı cıhan serverı peygamberımız Muhammed Mustafa (s.a.v.) buyurmustur kı: « Benden sonra en korkutugum sey ümmetımın Lut kavmının yaptıgını yapmalarıdır » (Tırmızı, Ibn-ı Mâce). Kıtab-ı Mukaddes'tekı cok ve pıs yalanlarla dolu Lut aleyhısselamın hıkayesı Tesnıye bölümünün 13. bâbının 1-13 noktalarında ve 19. bâbında okunabılınır.