Zonguldak’ta resmi nikahlı yabancı uyruklu karısını 'Başka eve taşınalım' diyerek kandıran Türk koca, evin eşyalarını toplamaya başladı. Evdeki eşyaların büyük bir kısmını toplayan koca, “Kamyon doldu. Bunları gönderelim. Kamyon bunları taşıyıp tekrar gelecek. Sen evde bekle ben aşağıda duran kamyon şoförüne para verip geleceğim” diyerek eşyalarla birlikte çıktığı eve bir daha geri dönmedi. Bir kısım eşya ile yalnız kalan Avusturyalı Susanne Gündüz, bir senedir yaşam savaşı veriyor.
Türkiye’yi çok iyi bilmediği için eşi tarafından kimlik ve pasaporttaki soyadı değiştirilmeyen ve yabancı uyruklu olduğu için de çalışma izni olmayan kadın komşularının yardımı ile geçim savaşı veriyor. Hala pasaportta ve kimlikte eski soyadı olduğu için eşine nafaka tazminatı da açamayan genç kadın kendisine bir yardım eli uzanmasını bekliyor. Genç kadın 2 aydır eski eşinden olan 9 yaşındaki çocuğuyla beraber yaşamaya başlarken yetkililerden kendisine bir iş verilmesi için gözyaşı döküyor.
“EŞİMİN KARISI VE 2 ÇOCUĞU OLDUĞUNU ÖĞRENDİM”
Aslen Avusturyalı olan, 2 senedir Türkiye’de yaşadığını belirten ve 1 yıldır yabancı uyruklu olduğu için iş bulamadığını söyleyen Susanne Gündüz şöyle devam etti:
“Avusturya’da bir Türk’le tanıştım evlendik. O eşimden bir tane oğlum oldu. Daha sonra geçinemedik ayrıldık. Benim çocuğa bakacak maddi gücüm olmadığı için çocuğu Uşak’ta bulunan babaannesine gönderdik. Viyana'da çalışmaya başladım yine bir Türk’le tanıştım. Onunla Türkiye’ye Yozgat’a geldik. Resmi nikahlı olarak evlendik. Daha sonra eşimin bir karısı ve 2 çocuğu olduğunu öğrendim. Çocuklarını köyden benim yanıma bırakıp çalışmaya gitti. Ben istemedim bana sürekli baskı yaptı. Bende valizimi toplayıp polise gittim. Beni kadın sığınma evine gönderdiler. Burada iki hafta kadar kaldım daha sonra eşim beni telefonda aradı ve pişman olduğunu söyledi. Ben de onu affettim. Sonra Zonguldak’a geldik."
“ŞOFÖRE PARA VERİP GELECEĞİNİ, SÖYLEDİ BİR DAHA HABER ALAMADIM”
İkinci el eşya pazarından aldığı eşyalarla iki göz odada yaşayan Susanne Gündüz, yaşadığı dramı şöyle anlattı:
"Zonguldak’ta yaşamaya devam ederken ailesi sürekli baskı yapmaya başladı. Ailesi buraya geldi. Bizim evimizdeki elektrik aboneliğini kesti. Elektriksiz, parasız pulsuz, eşyasız bırakıp gitti. Daha sonra geldiğinde taşınacağımızı söyledi. Ben ailemde kaçacağım dedi. Bolu’ya taşınacağımızı söyledi. Kamyon gelecek dedi. Eşyaları toplayalım dedi. Eşyaları topladık. Ben farkında değildim ama sadece kendine ait eşyaları topladı. Bana eşyaların hepsinin sığmadığını söyledi. Kamyon gidecek kalan eşyaları almaya tekrar gelecek dedi. Daha sonra aşağı indi. Eşya taşıyanlara ve şoföre para verip geleceğini, beni evde bekle diyerek evden çıktı. Çıkış o çıkış bir daha ondan haber alamadım.
Param yoktu. İncik boncuk yapmaya başladım. Onunla ikinci el pazarından eşya aldım. Evi döşedim azda olsa. Daha sonra bir ay oldu oğlumu tekrar yanıma aldım. Yabancı olduğum için çalışamıyorum. Eşim beni nikahtan sonra Ankara’ya götürmediği için ve pasaporttaki soy adım değiştirilmediği için nafaka davası açamıyorum. O yüzden nafaka da vermiyor. Çalışamıyorum devlet izin vermiyor. Şimdi okul başlayacak. Onu nasıl halledeceğim bilmiyorum. Benim tek istediğim onu okutmak. Şu anda komşular yardım ediyor. Arkadaşlar yardım ediyor. Bazen alışveriş yapıyorlar. Ramazan ayında bir iki tane kumanya geldi. 15 gün sonra kira günüm gelecek. 200 TL kira veriyorum. Elektrik su faturalara borçlarım var. Bu ramazan ayında yardım etmelerini bekliyorum. Bize bir iş yada maaş bağlasınlar. Bana bağlamasalar bile oğluma bir maaş bağlasınlar. Sayın Başbakanımızdan, bakanlarımızdan, valilerimizden yardım bekliyorum."
9 yaşındaki küçük Atilla ise, “Devlet bize yardım etsin. Annem iş bulsun ve eve ekmek getirsin. Bana oyuncak alsın ve beni okula göndersin” diyerek kendilerine yardım beklediklerini söyledi.