İzmir’de yaşayan beş çocuk sahibi Yeşim A., çocuklarını okula gönderebilmek için yetkililerden yardım istedi. 12, 10, 9, 5 ve 2 yaşlarında beş çocuğu olan Yeşim A., iki kızına okul üniformalarını alamadığını, okula yollamak için de yol parası olarak ekmek parasını vermek zorunda olduğunu söyledi. “Öğretmeni kızlarıma ‘okula üniformasız gelirseniz bir daha sınıfa almayacağım’ demiş. Ben şimdi ne yapacağım?” diyen Yeşim A., oğlu S.A. (9)’nın serbest kıyafetle eğitim görebildiğini ancak para olmadığı için astım hastası olmasına rağmen okula yürüyerek gittiğini ifade etti.
“KOMŞULARIN YARDIMIYLA GEÇİNİYORUZ”
Eşinin düzenli bir işi olmadığı için çaresiz kaldıklarını dile getiren Yeşim A., “Eşimin de düzenli bir işi yok. İşe girdiği birçok yerde parasını alamadı, sigortasız çalıştırıyorlar. Kayınvalidemin evinde kalıyoruz. Kayınvalidemin emekli aylığı ile dokuz kişi geçinmeye çalışıyoruz. Nasıl yapacağımı bilemiyorum. Yiyeceğimizi, kıyafetimizi komşular veriyor. Aldığımız borcu geri veremediğimiz için bir daha istemeye yüzümüz olmuyor” diye konuştu.
“EKMEK PARAMI VERİNCE AKŞAMA AÇ KALIYORLAR”
Çocuklarını okutabilmek için çaba sarf ettiğini belirten Yeşim A., şunları söyledi: “Üç çocuğum okula gidiyor. İki kızımın okulu uzakta, astım hastası olan çocuğum okula yürüyerek gidiyor. Kızların okula gitmesi için yol parası diye ekmek paramı verdim bugün. Servise veremiyorum çünkü para yok. Geçen seneden servise zaten borcum var. Ekmek paramı veriyorum, bu sefer akşama aç kalıyorlar ama mecburum. Akşam bakkal ekmek verirse yeriz vermezse o da yok." Çıkar yol bulamadığını anlatan Yeşim A., sözlerini şöyle tamamladı: "Çocukları okula göndermek istiyorum ama bir hafta göndersem bir hafta gönderemeyeceğim. Okul üniformalarını bile alamadım. Bir hafta sonra okula üniformasız giderlerse okula sokmayacaklarını söylüyorlar. Öğretmeni kızlarıma ‘bugünden sonra okula üniformasız gelirseniz bir daha sınıfa almayacağım’ demiş. Ben şimdi ne yapacağım? Eşimin günde getirdiği 5-10 lira ile okul ihtiyacını mı karşılayayım, elektrik faturamı mı ödeyeyim? Biz eşimle önemli değiliz ama çocuklarım için yardım bekliyorum. Yeter ki çocuklarımız okusun. Gerekirse böbreğimi satacağım.”