Türkiye'de sayıları oldukça az olan bekar koruyucu ailelerden biri olan 38 yaşındaki Seven Ağır, doktorasını yaptığı süreçte başta ABD olmak üzere birçok farklı ülkede yaşadı ve 32 yaşında Ankara'ya yerleşti.
ODTÜ İktisat bölümünde öğretim üyesi olarak göreve başlayan Seven Ağır, sürekli aklının bir köşesinde duran "bir çocuğun hayatına dokunabilmek" düşüncesini hayata geçirmeye karar verdi.
Bu kararla birlikte Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığına koruyucu ailelik başvurusunda bulunan Ağır için o günden itibaren "anne-kız" sevgisine dayalı, "aile" kavramının değer kazandığı iki kişilik bir hayatın kapıları aralandı.
Seven Ağır, minik Betül'le birlikte başlayan koruyucu ailelik yolculuğunu ve bu sürecin kendisinde yarattığı değişimleri AA muhabirine anlattı.
Koruyucu ailelik başvurusunu yaptığında herkes gibi endişeler taşıdığını dile getiren Ağır, başvurusuyla ilgilenen uzmanın, yuvada bir kız çocuğunun bulunduğunu kendisine bildirmesiyle birlikte bu endişelerin dağılmaya başladığını söyledi.
İlk tanışma, ilk temas
Yuvada o zaman 22 aylık bir bebek olan Betül'le ilk tanıştığı anı unutamadığını vurgulayan Seven Ağır, "O gün hiç aklımdan çıkmıyor. Herhalde çocuğunu ilk kez görmekle benzer bir duygu. Kızımı yanıma getirdiklerinde bir bakıcı teyzenin kucağında oturuyordu ve çevreye sert bir şekilde bakıyordu." dedi.
Ağır, o gün Betül'le bir kalemle oynayarak oluşturdukları ilk temasın ardından ayrılmanın çok zor geldiğini belirterek, 15 gün boyunca her gün yuvaya gittiğini dile getirdi.
Bu süre sonunda Betül'ü eve götürme zamanının geldiğini anlatan Seven Ağır, "(Hadi gidiyoruz) dediğimde, gayet rahat bir şekilde, o bildiği yerden ayrılıp bizimle eve gelmesi ve aslında hiç arkasına bakmaması çok ilginç geliyor ama bu, yuvadaki çocukların geneli için böyle zaten. Eve çok kolay geldik ve birkaç hafta içerisinde kızım sanki hep benimleymiş gibi oldu." şeklinde konuştu.
"Yeniden doğmuş gibi oldum"
Betül'ün 1,5 yıldır koruyucu ailesi olduğunu söyleyen Ağır, "Her şeyden önce koruyucu ailelik ile farkında olmadığım ya da olduğum ama kullanmadığım kapasitelerimin farkına vardım." ifadelerini kullandı.
Bunun çok ciddi bir sorumluluk olduğunu vurgulayan Seven Ağır, "Bunu şuna benzetiyorum; 'İnstant Mom' isimli bir kitapta da okumuştum, hani hazır kahve gibi, normalde 9 aylık bir hamilelik sürecinden, uzun bir süreçten sonra insanlar anne ya da baba olur. Burada ben bir günde anne oldum." diye konuştu.
Ağır, koruyucu ailelikle birlikte uyum kabiliyetinin arttığını, çevresinden daha kolay yardım istemeyi öğrendiğini ve çocuğu olan arkadaşlarıyla da daha sık görüştüğünü belirterek, hislerini, "Yeniden doğmuş gibi oldum." sözleriyle dile getirdi.
"Bekar koruyucu olmak çok güzel"
Seven Ağır, bu süreçte birbirinden çok farklı koruyucu ailelerle de tanıştığını anlatarak, "Bekar koruyucu aile olmak çok güzel. Eğer burada sizi koruyucu aileliğe yönelten güdü, motivasyon oradaysa aslında iki ya da tek kişi çok fark etmiyor. Belli sebeplerle toplumumuzda yalnız ebeveynlik yapan insanlar da var. Sadece bazı açılardan yükünüz artabiliyor ama avantajları da olduğunu düşünüyorum. Örneğin, karar almak çok kolay." şeklinde konuştu.
Seven Ağır, koruyucu aile olmak isteyen ama buna cesaret edemeyen insanlara da şu çağrıda bulundu:
"İnsan yaptığı bir şeye pişman olabilir ama bir de yapmadığı bir şeye pişman olabilir. O kadar çok insanın bunu düşündüğünü ancak belli kaygılarla, farazi, kurmaca hikayelerle yapmadığını biliyorum. Bu aslında, 'sevmeye cesaret edin' demek gibi bir şey. Yapmadığınız bir şeye pişman olabilirsiniz. Koruyucu aile olan pek çok insan 'Keşke daha önce yapsaydım' der. O yüzden bir mesaj olacaksa, benim mesajım; 'keşke' dememek için koruyucu aile olun."